ID 49385200 © Katarzyna Bialasiewicz - Dreamstime.com
Mi készteti az embereket szexuális viccek elbeszélésére kollégáival? Miért olyan gyakori? Miért a szexuális viccek áldozatainak többsége nő, és miért nem mutatnak tiszteletet velük férfitársaik és kollégáik?
Emlékszem, sokszor kényelmetlenül éreztem magam, amikor a szakmai munkahelyi környezetben voltam. Néhány kolléganőm azt mondta nekem, hogy az én hibám volt, hogy a férfiak egy része ilyen tiszteletlenül bánt velem és nem megfelelő dolgokat mondott velem. Nem érdekel, ha meztelenül járkáltam, ez nem ad valakinek jogot arra, hogy kényelmetlenül érezzem magam, és csúnya dolgokat mondjon nekem. Nem tudjuk ellenőrizni más emberek cselekedeteit, de támogathatunk másokat, akik esetleg nehéz időket élnek mások kezéből.
Nagyon verbálisan viszonyulok a gyermekkori szexuális zaklatáshoz, vérfertőzéshez, nemi erőszakhoz és családon belüli erőszakhoz kapcsolódó tapasztalataimhoz, és emiatt gyakran nagyon nem megfelelő szexuális hangvételű kommentárok áldozata vagyok. Egy volt férfibarátom, aki elolvasta a Sötétség után című könyvemet , amely részletesen leírja tapasztalataimat és túlélésemet, egy telefonbeszélgetés egyik napján úgy döntött, hogy viccesen utal a szexuális testi funkciókra, feltételezve, hogy jól leszek vele. Haragudtam magamra, amiért nem szóltam semmit. Igazából megmerevedtem és nem szóltam semmit. Az elmém elsötétült, és tehetetlennek éreztem magam. Nagyon gyakori, hogy a szexuális bűncselekmények áldozatai ilyen jellegű reakciót tapasztalnak az ilyen eseményekre, de akkor még nem tudtam.
A munkahelyeken és egyes közösségekben érzékenységi tréninget hajtottak végre annak érdekében, hogy megtanítsák az embereket arra, hogyan viselkedjenek munkakörnyezetben. Azt tanítják nekik, hogy a szavak és a cselekedetek valakit kényelmetlenül érezhetnek, és emlékeztetik őket arra, hogy pusztán az, hogy valaki nevet a nem megfelelő megjegyzéseiken vagy poénjain, nem feltétlenül jelenti azt, hogy az illető jól van vele. Néha az emberek nevetnek, mert idegesek vagy félnek, hogy kiderül a titkuk. Mások, akik nevetnek, nevethetnek attól félve, hogy kiszorítják őket, mert nem mennek együtt. Ezen érzékenységi tréningek ellenére még mindig hosszú utat kell megtenni a munkahelyi zaklatás és a biztonságos munkahelyi környezet megteremtése szempontjából minden érintett számára.
A helyi nőszervezetek műhelyekkel és más kapcsolódó kezdeményezésekkel is megpróbáltak lépni a táblán. Sajnos ezeknek a szervezeteknek hiányzik a finanszírozás és az állami támogatás, hogy sok változást befolyásolhassanak. Mégis vannak olyan munkahelyek, amelyek figyelmen kívül hagyják az ilyen programokat, és tagadják, hogy ezek a feltételek fennállnának a létesítésükben. Ez gyakran sok vállalkozás számára kényelmetlen téma, ezért a műhelyek soha nem jutnak el hozzájuk. Az érzékenységi tréningeknek kötelezővé kell válniuk minden munkahelyen, és el kell terjedniük az ország több közösségében. Nem kell túl messzire menni, ha meglátunk valakit, aki olyan helyzetről mesél, amely évekkel ezelőtt történt velük, amikor szexuális zaklatás, nemi erőszak vagy bántalmazás áldozata lett. Nem baj elrejteni ezeket az eseteket! Ha mindannyian nyitottak és őszinték vagyunk ebben a témában,akkor megakadályozhatjuk, hogy több áldozat legyen.
© 2018 Candace Nadine Breen