Tartalomjegyzék:
- Mi a Lean Systems Engineering?
- Javítja a Lean Systems Engineering a minőséget?
- Miért nem olyan gyakori az LSE, mint a Six Sigma?
- INCOSE és LSE tanúsítványok
A lean mérnöki munkának és az LSE-nek egyaránt a tervezési szakaszban kell kezdődnie.
David Wilhite, a szerző férje, a Stewart Platforms című diplomamunkájából
Mi a Lean Systems Engineering?
A rendszertervezés komplex rendszerek tervezése, létrehozása és karbantartása. A rendszertervezés általában számítógépes programokra, nagyszámítógépekre, vezérlőkre, érzékelőkre, távoli eszközökre és az azokat vezérlő hálózatokra utal, akár vezeték nélkül, akár vezeték nélkül.
A lean tervezés a tervek szándékos egyszerűsítésének elvére utal. Ez tükrözheti száz rész 20 multifunkcionális részre történő összevonását, csökkentve a termék felépítéséhez szükséges lépések számát, egyszerűsítve a futtató kódot vagy az összes fentiek kombinációját.
A Lean rendszertervezés (LSE) a lean mérnöki tervezés és a rendszertervezés kombinációja. Lényegében a teljes funkcionalitású rendszer létrehozására törekszik, de minimum darabokkal vagy alkatrészekkel. Az LSE szinte mindig a komplexitás csökkentésére összpontosít, azzal a feltételezéssel, hogy ennek számos előnye van, például jobb minőség, nagyobb megbízhatóság vagy kevesebb pazarlás.
Röviden, az LSE célja, hogy az egész egyszerű legyen a rajztáblától a gyári padlón át az ártalmatlanításig.
Javítja a Lean Systems Engineering a minőséget?
A lean rendszertervezés a lean mérnöki elvek vagy az ipari tervezés mellékterméke. Például a lean gyártási elvek alkalmazása egy gyártósoron kevesebb működési lépést eredményezhet. Kevesebb anyagátadás és gyártási művelet miatt a gyártási rendszernek összességében kevesebb hibának kell lennie, mivel kevesebb lehetőség van ezekre. Ha az alkatrészeket kevésbé kezelik, akkor kevesebb lehetőség van arra, hogy valamit ledobjanak vagy rosszul helyezzenek el. Ha az összeszerelési lépéseket vagy a gyártási lépéseket kombinálják, akkor kevesebb lehetőség adódhat a hibák előfordulására.
Ha sovány és sovány rendszermérnöki elveket alkalmaznak egy termékre, a megbízhatóság és a minőség nem mindig emelkedik. Ha a termék tervezését egyszerűsítik a karcsú mérnöki elvek szerint, például több összetevőt egyesítenek egyben, akkor a megbízhatósági ráta általában növekszik, mert kevesebb a meghibásodási pont.
Öt egyszerű alkatrész helyett egy nagyon összetett alkatrésznél előfordulhat, hogy nagyobb a működési hiba, mint a többiben - felvetve annak lehetőségét, hogy a karcsú rendszertervezéssel olyan végtermék jött létre, amely nagyobb valószínűséggel bukik meg, mint elődje. Hasonlóképpen, egy bonyolultabb alkatrészt nehezebben lehet előállítani, mint több egyszerű alkatrészt, ezért az új alkatrész minőségi szintjeit nehezebb kielégíteni, mert nehezebb megfelelően gyártani.
Egy másik példa a redundancia kiküszöbölése a tervezés során. Ha kevesebb érzékelő vagy tartalék alkatrész van, az általános hiba esélye nő, mert kevesebb biztonsági másolatot kell használni. Még akkor is, ha az új alkatrészek kevésbé valószínű, hogy egyenként meghibásodnak, a harmaduk kiküszöbölése még mindig növeli az egész egység meghibásodásának esélyét.
A szoftvertechnikára alkalmazott sovány rendszertervezés nem mindig javítja a minőséget. A hibás kódmodulok újrafelhasználása rontja a program minőségét. A szoftveres tesztelési eljárások egyszerűsítése a ritkán előforduló hibák kizárása érdekében azt jelentheti, hogy egyáltalán nem tesztelik az adott hiba szempontjából.
A rendszer követelményeinek számának csökkentése azt jelentheti, hogy nem teljesíti az ügyfelek elvárásait, mert már nem próbálja teljesíteni az elvárások teljes listáját. A rendszerellenőrzések vagy felügyelet kiküszöbölése esetén a rendszer egyszerűbb lehet, de a meghibásodás esélye nőhet. A Lean rendszerek tehát nem mindig egyenlőek egy magasabb termékkel.
Könnyebb egy iteratív hat sigma programot megvalósítani egy terméknél, mint az egész létesítmény átalakítását.
Írta: Wayiran (Saját mű), a Wikimedia Commons-on keresztül
Miért nem olyan gyakori az LSE, mint a Six Sigma?
Az LSE megköveteli a műveletek teljes munkafolyamatának feltérképezését, hogy azok egészében egyszerűsíthetők legyenek. A sovány gyártási projektek egy adott gyártási szűk keresztmetszet vagy hulladékprobléma javítására kisebb méretűek, olcsóbban megvalósíthatók és nagyobb valószínűséggel hoznak gyorsan mérhető eredményeket. A sovány rendszertervezés magas kockázata és nagy költségei megoszlanak a lean hat sigmával vagy az LSS-szel, ezért egyiket sem szokták megvalósítani.
A kockázatot és a költségeket növeli a folyamatjavító módszertanok iteratív jellege. Könnyebb egyszerre megváltoztatni egy változót az alkatrészhibák csökkentése vagy a speciális alkatrészek hiánya érdekében, mint a gyár időszakos átrendezése a javítás reményében.
Az LSE-t nehéz megvalósítani, ha alkatrészei szállítóktól származnak. Tervezhet új, összevont összetevőket építkezésükre, de a minőségi előírásokon, a termékteszteken és a rendszer teszteken túl kevés ellenőrzése van a felépítésük felett.
Az üzleti rendszerek rendszereihez való hozzárendelés segíthet azonosítani azokat a nem hozzáadott értéket képviselő tevékenységeket, amelyek kiküszöbölhetők vagy megszilárdíthatók, például az anyagmozgatás közelebb kerülhet a termelési területhez, vagy kombinálható az ellenőrzés és a teszt a futószalagon. A menedzserek hajlamosak ellenállni annak, hogy ezeket az eszközöket alkalmazzák az emberi alkalmazottakra, megakadályozva alacsonyabb költségű alkalmazottak alkalmazását szakértők felszabadítása érdekében. Amit pedig az LSE komplexitásnak tart, azt a vezetők megoldásoknak gondolhatják.
Gondoljunk például a sok termék furcsa figyelmeztető címkéire, amelyek mind annak eredménye, hogy valaki valóban megtette azt, amit a figyelmeztetés mond. A figyelmeztető címke egyszerű adminisztratív megoldás az egyébként összetett mérnöki megoldásra. A folyamat több lépése jelent megoldást a problémákra, és a jövőbeni problémák megelőzése érdekében összetettebbé teszi a rendszereket.
Az LSE megköveteli a karcsú mérnöki elvek alkalmazását a termék tervezésénél, amikor a működés megkezdése, majd a termék árának csökkentése a legfontosabb.
INCOSE és LSE tanúsítványok
Az INCOSE csoportnak van egy LSE munkacsoportja, amelyet 2005-ben alapítottak. Az INCOSE által tanúsított LSE szakértőket Lean Enablers for Systems Engineering (LEfSE) néven hívják. Ez hasonló a hat szigma fekete övhez és a karcsú hat szigma övhez, amelyeket olyan csoportok ajánlanak, mint az IISE és az IISE.